Çınarlarımız, Emeklerimiz, Kültürümüz
Sacide Arabağ'ın, İzmir / Dikili'nin köylerinin ör ve adetlerini, insanlarını, kültürünü yansıtan bu belgesel sergi, pek çok sosyal projenin gerçekleşmesini sağladı.
"Fotoğraf nedir?" sorusuna verilen yanıtlardan bazıları “anı yakalamak” “zamanı durdurmak” “belgelemek” olarak bahsedilebilir.
İçinde yaşadığımız dünya, şehrimiz, mahallemiz, evlerimiz, insanlarımız değişiyor. Zaman hızla akıp geçiyor, hayat ellerimizin arasından kayıp gidiyor.
Dedemin babası ve kardeşleriyle yaklaşık 80 yıl önce çekilmiş olduğu o aile fotoğrafına baktıkça hep duygulanırım. Babamın dedesini sadece bu fotoğraftan ve anlatılan hikayelerden tanıyorum. İyi ki o fotoğrafı çekmişler, o anı belgelemişler. Benim kızım, yeğenlerim ve onların çocukları da bu fotoğrafa bakıp onları tanıyacak.
Babamın dedemin doğduğu ev hala duruyor, atadan toruna nesilden nesile neler yaşandı o küçücük evde.
Bizden sonraki kuşaklara aktarılacak o kadar çok değerlerimiz, geleneklerimiz var ki.
Aşkla ilmek ilmek dokunan yağcıbedir halılarımızı, kökleriyle sımsıkı toprağına tutunmuş ve dalları yapraklarıyla başı göklere değen yüce çınarlarımızı, yemyeşil yaylalarımızı, mis gibi zeytinyağımızı ve sabunlarımızı, bereketli ovalarımızı, düğünlerimizi, coşkularımızı yaşadığımız zeybeklerimizi, bereketli düğün ve hayır sofralarımızı, ebe çöreklerimizi, çığırtma yemeğimizi, törenle yapılan keşkeklerimizi, başımızın tacı ve her biri ulu çınar ağacı olan büyüklerimizi…
Dikili’de (İzmir) yağcıbedir yörüklerinin yaşadığı Kocaoba, Mazılı, Kıroba, Demirciler, Yenice, Samanlık ve Çağlan köylerinde bunların bir kısmını belgelemek istedim.
Bu köylerde kıymetli yağcıbedir halılarını dokuyanların sayısı öyle azaldı ki. Çok değil birkaç yıl sonra muhteşem kök boyalarıyla boyanmış, en güzel yünlerden yapılan, yüzyıllar boyunca dayanan ve ilk günkü gibi pırıl pırıl olan bu halılar üretilemeyecek. Bizlerin bu yöre insanlarının hepsinin evinde olan, çeyizlerin olmazsa olmazı bu kadar kıymetli halılarımız yok olup gidecek.
Bir şeyler yapmak lazım.
Farkındalık oluşturmak lazım.
Kadın girişimi üretimi kooperatifi olur ise kadınlarımız yeniden tezgahların başına geçer, muhteşem bir müzik ritmi ile kirkitlerini neşe içinde vururlar ilmeklerin üzerine. Tıpkı bu halının öyküsünü oluşturan yörük obasının aşık genç kızı gibi.
Bir hayalimiz var: Köydeki yıkılmaya yüz tutmuş okulu onarıp onu halı okulu yapmak.
Değerlerimize sahip çıkalım, koruyalım, yaşatalım ki yarınlarımıza ışık olalım.
Sergi Tarihleri:
· 30 Ağustos – 01 Eylül 2019 Dikili Kültür Sanat, Demokrasi ve Emek Festivali
· 06-07 Kasım 2019 Dikili Çandarlı Kültür Evi
· 11-15 Kasım 2019 İzmir Ticaret Odası Sergi Salonu
· 20-21 Ağustos 2021 Çandarlı Kültür Sanat, Demokrasi ve Emek Festivali
· 28-30 Ağustos 2021 Dikili Kültür Sanat, Demokrasi ve Emek Festivali
Not:
06 Kasım 2019 Çandarlı’da sergimizi gezen Sayın Neptün Soyer’in yol göstermesiyle faaliyete geçildi. Dikili Belediyesi Roman Kültür Merkezi ve Kadın Dayanışma Ek Hizmet Binasında Yağcıbedir Halı Dokumacılığı kursu 2020 yılında açıldı. Tezgahlar ve ipler alındı; kursiyerler dokumaya, üretmeye devam ediyorlar. 2022 yılında Yaşam Sokağında Kadın El Emeği Ürünleri Merkezi’nde satış yapılmaya başlandı. Kadınlarımız dokusunlar ve bu sanat yine asırlar boyunca yaşasın.
Sergide satışı yapılan eserlerden elde edilen gelir Ege Orman Vakfına bağışlanmış ve Cengiz Özer Korusu oluşmasına katkı sağlamıştır.
